ROME

We zijn er! We zijn er!

Maar nog even hoe we er kwamen.

Gisteravond met de familie waar we sliepen gegeten. Op zijn Italiaans, lekker laat. Altijd leuk in familiesfeer samen te zijn. Hoe gaat het er bij hun aan toe. Mooi gedekte tafel, tv aan, dus het nieuws dat erop was, werd besproken. De familie is erg somber. Italië is failliet. Ja dat hadden we onderweg wel gezien. En dat wisten we wel eerlijk gezegd. Maar het land is zo mooi, het eten zo lekker. Daar waren ze het natuurlijk mee eens. Van mevrouw en zoon namen we afscheid. Zij moet half zes de deur uit. Naar Rome voor haar werk bij de RAI. En Matthias, hun zoon zit op een Engelstalige school in Rome. Meneer bracht Matthias naar de trein. Ons ontbijt stond al klaar. We zagen yoghurt, drie potten zelfgemaakte jam, kiwi en een schaaltje biscuitjes. Wij die biscuitjes met jam, ja alle drie werden geproefd, toen Gerda witbrood en een hele grappige broodrooster zag.

Daar kwam meneer, die ons met de fietsen hielp en uitzwaaide. Opletten hè, en in Rome niet fietsen hoor! Het is er een gekkenhuis.

Zij wonen buitenaf op een rug van een heuvel. Een dal rechts van hun met schapen. Mooie start. Maar verder komende, daar begon de drukte al en als je dan bergafwaarts gaat over die kapotte weg, dat valt niet mee. We hebben echt waar eelt op onze handen gekregen. Gelukkig kwamen we op een fietspad langs de Tiber. Dat was heel prettig fietsen met alleen maar fietsers en af en toe een hardloper. Veel riet langs de weg, zelfs zoveel dat we er als het ware door een haag fietsten. Dan was het afgelopen met het rustige fietsen. Allemachtig wat een auto's, scooters enz. Weer een fietspad langs de weg. Ik was gespannen, we waren er bijna. Kom laten we eerst koffie drinken en iets zoets erbij. Ik stelde het een beetje uit, tegelijkertijd had ik energie nodig. Daar gingen we weer verder op de route door de drukte. En het werd almaar drukker, van de fiets af, er weer op, heel veel toeristen, mannen die je van alles willen aanbieden. Soldaten met geweer. En zo kwamen we dan op het Sint Pietersplein. We waren er, te gek, we omhelsden elkaar. Wat waren we blij. Hup op de foto. En nog één en nog één.

Na een tijdje zijn we weer op de fiets door het drukke gewoel gereden naar de camping. De plek ook waar we de fietsen konden inleveren. Onderweg geld opgehaald en bij de koffietent van vanmorgen geluncht.

Terug over hetzelfde fietspad tot een bepaald punt. Het was fietsen over de autoweg, je moeder Mark keek ff achterom, wenkte met hand ik moet linksaf en het was echt gekkenwerk,maar het lukte. Camping gevonden, tent opgezet, fietsen ingeleverd, het zwembad ingedoken. En toen begon het te regenen. Daar wel een uur gezeten. Ondertussen een gesprek met een man uit Bergambacht, die na ons zijn fiets inleverde. En het was weer droog.

Gerda heeft een heerlijk maaltje gekookt, ik het slaapgedeelte ingericht.

En nu zitten we voor het laatst in de tent.

Morgen naar ons appartement en als jullie het leuk vinden, ga ik door met mijn Blog van onze wederwaardigheden in ROME.

Eerst van Massa Martana naar Orte. Van Orte naar Sacrofano

Gisteren overnachtten we in Orte en daar hadden we geen internet, zoals geschreven.

Alsnog probeer ik me te herinneren wat we gisteren gezien hèbben. We vertrokken van de camping, waar we zo'n lekker biertje hadden gedronken. Ik had nog niet verteld dat we de avond ervoor eerst zijn gaan zwemmen alvorens de tent op te zetten. Die hebben we opgezet na het zwemmen in badpak.Nooit eerder gedaan. Moet niet gekker worden. Er was een stel uit Denemarken waar natuurlijk nog even mee gepraat is.

Het pad was deels prima langs glooiende vooral omgeploegd heuvels. Veel bomen. Mooie kleuren. Een oud kerkje langs de voormalige Via Flaminia. Het plaatsje langs een laan met platanen Villa San Faustina is een heel klein versterkt dorp van ruwe natuursteen.

In Aquasparta ook met oud ommuurd centrum drinken we koffie op een terras.

Amelia is een ommuurde stad met een muur uit enorme steenblokken uit de tijd van de Romeinen, 4e tot 3e eeuw VC. Het moet de oudste stad van Umbrië zijn. We hebben er rondgelopen, vooral geklommen. Overal trappen. Hetuitzicht vonden we vooral prachtig!

We wilden verder maar het begon te regenen. Dus maar even boodschappen gedaan en wat gedronken. Onweer en behoorlijke buien. We moesten echt een hele tijd wachten.

Toen het minder werd zijn we verder gegaan naar een kamer in Orte. Er was geen camping. De kamer was nou net precies in de oude ommuurde stad. Boven op een berg. Vraag me niet hoe we er zijn gekomen met Google maps, maar vlak bij het adres wisten we het niet meer en het begon ook weer te hozen. Een man wees naar een poort waar we even konden schuilen. En het geluk was met ons, de zoon van de verhuurder vroeg hebben jullie een kamer via Booking geboekt? Zo kon hij ons verder helpen.

Een heel oud huis, maar prima kamer en hal waar we gegeten hebben.

Vanmorgen vertrokken we uit Orte. De Tiber overgestoken. Ander landschap, getekend door vulkanisme. Versterkte dorpen met tufsteen, bruinig, grof met gaten. Het is hier grover, ruwer het landschap. Met zware kastelen en torens.

Zo ook in Vasanella en Vignanello. Corchiano. Onderweg zag je hier heel veel hazelnoot plantages. Behoorlijk slechte wegen vol gleuven waar het gras al in groeide. Oppassen dat je er niet met je wiel in komt. Op weg naar Civita Castellana was de weg er naar toe afgesloten. We moesten omrijden. Maar daar houden we niet zo van, dus toen een man met zijn auto wel die weg in reed, hield ik hem aan met de vraag possibele per bicicletta? Si. Dus hup wij over die weg die heerlijk naar beneden ging. Maar, daar kwam het dan. Een auto ging ons voor, stofwolken om onze nu gewassen hoofden. En bij een viaduct ging het niet meer verder. De auto was rechtsaf gegaan. Wij erachteraan. Kiezelpad. Een auto haalde ons in, vragen, nee dames jullie moeten de weg links van het viaduct hebben. En ja na nogmaals iemand gevraagd te hebben, kwamen we in die stad. Niet bekeken ondertussen aardig moe. In een parkje ons brood opgegeten.

Toen verder en dat viel niet mee. Echt de laatste loodjes. We hadden ook nog geen onderdak. We reden door Calcata, kaarsrecht gelegen op loodrechte tufsteen rotsen. De plaatsjes die we passeerden oogden erg armoedig. Omdat onze accu's aan het eind van hun Latijn raakten door al dat klimmen, zijn we weer gaan bellen naar onderdak en eindelijk ja hoor waar we nu zijn, daar konden we slapen. Mijn accu was op weg echt leeg, nooit eerder meegemaakt. De laatste heuvels gedaan zonder ondersteuning.. Ook gelukt. Onze accu's liggen nu op de opladers, de telefoons. We hebben gedoucht in de mooiste badkamer tot nu toe. Helemaal Marokkaans.

We eten met het gezin mee. Ik hoor de borden al. Ben benieuwd. Morgen fietsen we naar de camping bij Rome. Korte etappe.

630 m geklommen en 725 gedaald.

Warm, bewolkt.

Etappe 31

Alles goed met ons. Hadden geen bereik in Orte. We hopen vanavond bereik te hebben. Dan komen er twee verhalen.

Nu zijn we in vasanella geloof ik aan de koffie. Grote klim achter de rug. Mijn haar is er nat van.

Etappe 30. Van Assisi naar Massa Martana

Na een gezellige avond met onze Vlaamse vriendin Lief en prima nachtrust vertrokken we rond half acht.

Gelukkig was het droog. Minder leuk voor mij was dat mijn accu niet opgeladen bleek te zijn. Balen. Afijn, maar zien hoever ik met wat resteerde zou komen. Dat fietst zoals jullie begrijpen toch minder vrij.

We passeerden de Duomo in San Maria degli Angeli. Op die plek is Franciscus van Assisi gestorven. Op zijn sterfplaats is een huis/kerkje gezet. Mooi.

Na even zoeken vonden we de route en tot aan Bevagna volgden we boerenland. Langs een rivier, op de dijk,rechts naast de dijk. Valle Umbra geheten. Bomenrijen, mais, omgeploegd land. Heuvels, eiken, boerenhuizen, zonnebloemen, veel chichorei, kaasjeskruid, walstro. Vooral duiven zien we, af en toe eksters en een kleine zilverreiger.

De weg ging redelijk goed, af en toe een klim omdat er water in de rivier waar we langs fietsten kwam. Te stijl om te fietsen naar beneden, kleine bocht, stijl omhoog. Ook weer gedaan. Wel mooi gezicht hoe dat water via keien in de rivier valt. Best romantisch.

Bevagna. Daar ben ik jaren geleden met Frans geweest en we bezochten het Romeinse Badhuis. Met mooie mozaïeken van dolfijnen, zeepaardjes en andere zeedieren. Dat heb ik na veel zoeken Gerda laten zien, die het ook prachtig vond. Ook het stadje is de moeite waard.

Door naar Bastardo, waar ik toch echt mijn accu een tijdje moest laten opladen. Bij Bar Dany Hotel was de eigenaar behulpzaam. Onder het opladen aten we een broodje tomaat mozzarella en vertelde de eigenaar dat hier regelmatig Nederlandse fietsers overnachtten. Alleen Nederlanders!

Na een uur waarin Gerda de supermarkt uitgebreid heeft bekeken en ik mijn Italiaans heb gepraktiseerd, oef dat valt niet mee, gingen we verder. Eerst een flinke klim. Mooi uitzichten, dan een lekkere afdaling. Dat is natuurlijk wel oppassen geblazen, want je rijdt niet alleen en het wegdek is o, o, vaak verschrikkelijk!

Bij aankomst in het stadje konden we zo gauw het bordje station niet vinden,maar een vrachtwagenchauffeur wees ons de weg.

En zo zaten we al om drie uur met een heerlijk plaatselijk biertje aan een prachtige tafel op het terras van het agriturismo met een paar campingplaatsen.

Uitrusten, zo de tent opzetten, bijkomen en morgen weer verder

Dag allemaal. A domani.

Assisi

Gisteravond heerlijk gegeten, de drowns waren een avond eerder. Goed geslapen en met een busje reden we naar Assisi. Na Rome is Assisi het belangrijkste pelgrimsoord. In de provincie Umbrië. De stad heeft ook Etruskische invloeden. In de 3e eeuw werd Assisi christelijk. Na de val van het Romeinse Rijk werd de stad veroverd door de Gothen, daarna Byzantijns en Lombarden.

Assisi is bekend om Franciscus. Die werd in 1182 in Assisi geboren. Zoon van een rijke koopman. Hij wilde ridder worden en genieten van het leven. Doch het liep anders. Hij werd gevangen genomen, vrijgekocht, behoorlijk ziek en tot inkeer gekomen na een ontmoeting met een lepralijder.

De kerk waar hij is begraven is heel bijzonder. Mooie fresco's van Giotto, 28 stuks over het leven van Franciscus in de Bovenkerk. Ook is er een onderkerk. We liepen op ons gemak door de overvolle kerken. Veel groepen.

We liepen naar de Piazza del Commune. Een smalle straat met winkeltjes, zijstraatjes, uitzichten over het dal. Het was heiig, ik vond het uitzicht als op oude schilderijen. Prachtig! Zo ook de Piazza met een zuilengalerij. Van de Romeinse Minervatempel. Erachter bleek een roccocokerk, veel goud. Er staat een mooi paleis met toren. De bekende zwaluwstaarten waren te zien.

Door naar de kerk van Clara. Santa Chiara. Prachtige kerk, roze en wit met steunberen. Over haar kan ik ook wat regels wijden, maar zoek dat maar op. We hebben bezoek van Godelieve die hier komt eten. Het onweert en regent sinds lange tijd.

Het is een stad met straatjes die omhoog of omlaag lopen. Mooie huizen. Een aanrader. Een broodje porchetta, wild zwijn gegeten met een plastic bekertje rode wijn. Vijf euro. Heel erg lekker.

Met het busje terug.

Morgen weer op de fiets. Ik hoop dat het droog is.

Dansavond en verder naar Assisi

Vanmorgen tijdens ons ontbijt hadden we het natuurlijk nog over ons avondje uit op de camping. Wat was het leuk!

Rond negen uur waren we aangestoken door de muziek. We hadden al gehoord dat er s avonds muziek zou zijn.

Zou vreselijk de camping eruit zag toen we aankwamen, zo uitnodigend was die nu. In de planten waren lichten, echt heel sfeervol. Binnen was een loket. Er waren ondertussen allemaal mensen van buiten de camping gekomen. Ik zei dat ik van de camping was en mocht zo doorlopen.Bij de bar bestelden wij rode wijn. Twee euro voor twee plastic bekers rode wijn. Moet niet gekker worden. Wij naar binnen. Een grote dansvloer, een podium waar een man en een vrouw in glitterskleding speelden en zongen. Zeker niet onverdienstelijk, alhoewel de vrouw af en toe wat vals zong.maar ze lachte en bewoog zich er lief bij en dat doet veel goed.

Wij aan de kant en op de dansvloer wervelden mannen en vrouwen rond. Er werd van alles gedanst. Geen vrije dans dat ik alleen maar kan. Wel linedansen. Dat zag er zo uitnodigend uit. Wij deden op onze manier mee. Het was heerlijk. Wat fijn als je zo met al die dansen mee kunt doen. Ja veel ouderen en we werden dan ook door een oudere man te dansen gevraagd. We zeiden nee want al die dansen kunnen we niet

Doodmoe strompelden we naar onze tent. Oordoppen in,veel hielp het niet en al bewegend met onze armen en benen zijn we toch in slaap gevallen.

Na het ontbijt klaar om te vertrekken, was het hek nog dicht! Balen. Er was nog 1 andere kampeerder. Die hoefde niet weg. De hele camping afgezocht,niemand. En ineens stond daar een mevrouw. Waar die nou vandaan kwam? Wij op pad. Eerst nog het stadje Citta di Castello bezocht. Er zijn nog veel stadsmuren , mooie renaissance paleizen,musea, kerken met mooie kunstwerken. Die hebben we niet bekeken, want we hadden een flinke etappe te maken. Natuurlijk wel een kopje koffie.

Weer een prachtige route. We verlieten het dal van de Tiber. Wij fietsten rechts van het dal op een pad hoger gelegen dan de velden onder ons. Glooiende heuvels met groene en gele akkers. Veel al omgelegd in dikke voren. Zonnebloemen, velden vol salie, wijngaarden, olijfbomen. Ook weer een flink aantal verlaten huizen. Trestina, Umbertide, waar we een stukje pizza aten en om twaalf uur vanuit de kerk een processie vertrok. Casa del Diavolo. Overal prachtige romaanse kerken met mooie torens.

Het was erg warm, tegen de dertig graden en dan valt het niet mee zo'n ruim 60 km te fietsen. Heuvel op, heuvel af. We namen veel rustpauzes met water en wat te eten. Geen bankjes te zien trouwens

Rond vijf uur kwamen we op de camping. O zei Gerda er zijn ook huisjes. Dan kunnen we overmorgen vroeg op pad om voor het heetst van de dag over de berg te zijn. Jullie snappen dat ik daar niet tegen was. Een Nederlandse vrouw die ons bij de receptie te woord stond. Ook altijd handig. Een eigen bed, toilet en douche. Tafel buiten, waar we gelijk een biertje dronken.

Straks eten in het restaurant met uitzicht op Assisi en een droneshow. Ja je maakt van alles mee op deze reis.

Jongelui op een terras vroegen waar we naar toe gingen met die fietsen. Eerst lachten ze verlegen maar er ontstond toch een leuk gesprek. Hij werkte als automonteur, zij in een bar.

Op de camping werden we door een Nederlands stel aangesproken. O wat leuk wat jullie doen. Wij zijn. Ooit naar Florence gefietst. Nu waren ze met een groep campers op pad geweest.

Zo tijd om te douchen. En daarna eten. Later probeer ik de foto's door te sturen.

De Taxi.

Zoals eerder vermeld had ik met handen en voeten en tekening de hoteleigenaar in Cesenatico een taxibusje laten bestellen voor vandaag.

Dus wij vanmorgen om half negen klaar aan de straat. Komt er geen busje maar een witte taxi. Ja daar konden geen drie fietsen, bagage en wij drieën in. Dat werd een heel gedoe, eigenaar appartement erbij. Afijn na een half uur werd besloten dat mijn fiets achterin zou gaan met bagage en Godelieve en ik mee. Gerda bleef met de twee fietsen achter totdat zij zou worden opgehaald. We deden er een uur over om de top van de berg Valico di Vianmaggio, 983 meter hoog te komen. Daar zagen we met deze hitte erg tegen op om die al fietsend te beklimmen. Vandaar de taxi.

Godelieve en ik eruit met alle bagage en mijn fiets. Niks te doen zo leek. Geen koffie, niks. Maar daar kwamen antieke massaraties, porches, NSU, en weet ik al langs. Gert ik dacht was jij maar hier, wat zou je dat gaaf hebben gevonden! Eén kreeg pech en kwam bij ons tot stilstand. Wat een prachtige oude nou ja hij zag eruit als nieuw. Net als de eigenaar en zijn vrouw in hun hagelwitte met bruine overalls. Het bleken Mexicanen. Want jullie begrijpen dat ik er natuurlijk even een gesprekje mee wilde voeren. Helaas bleek de auto niet ter plekke reparabel te zijn en werd hij opgehaald door een oplegger. Dat staat eigenlijk niet!

Het brak de tijd. Ik kwam ook nog een stel wandelaars tegen en ja hoor daar was Gerda met twee fietsen. Gelukkig alles toch nog goed gekomen. En de chauffeur blij met zijn geld en na een hand geschud te hebben, vertrokken wij. Een rit naar beneden van 17 km. Binnen een uur. Een paar stukken plat met kleine klimmers. Maar wat een uitzicht. Grandioos. Een water, groot stuwmeer Lago di Montodogli lichtblauw liet zich zien, zo mooi. Met groene velden, geploegde velden,bruine koeien. De Apenijnen met bergen rondom ons. Kleine dorpen. Onvergetelijk.

We kwamen in Sansepolcro. Twee pelgrims stichtten rond 1000 een klooster, waaromheen deze stad ontstond. De naam betekent Heilig Graf. We bekeken de Duomo, half romaans, half gotisch. Hier zagen we de Hemelvaart van Perugino en een mooi houten crucifix. , 9e eeuws uit het nabije Oosten. Omdat het museum waar twee werken van Pietro Della Francesca hangen nog dicht was en we wel trek hadden eerst geluncht. Vooral voor de liefhebbers de Maria Della Miseridicordia was de moeite waard. De opstanding vond ik minder. Jezus als een generaal uit zijn graf, de discipelen leken soldaten.

Leuke stad met veel ouds. Verder naar ons einddoel Citta da Castello. Onderweg velden vol grote tabaksplanten.

We nemen afscheid van Godelieve, die in een hotel overnacht. Wij gaan onze eigen weg verder en wellicht zien we elkaar in Assisi of Rome. Bijzondere vrouw, die zo'n tocht in haar eentje maakt en slecht tegen de warmte kan. Ik zal haar complimenten missen.

We zijn nu op de camping, nou ja wat het was. Erg verwaarloosd, maar de eigenaar doet zijn best. We hebben een bewaakkat. Die de achterkant van de tent heeft besproeid. Nou ja als dat de muggen tegen houdt!

Vanavond is er een dansavond met zang. Daar waren we al voor gewaarschuwd. Tot nu toe klinkt het gezellig. Maar we gaan nog even het oude centrum in voor een biertje. Het is al donker en dankzij een lantaarnpaal naast ons lukt het mijn verhaal te schrijven. De nachtvlinders fladderen om me heen. Trouwens ik zag nog een koninginnpage vanmiddag.

Tot morgen. Dan fietsen we naar Assisi. Daar blijven we twee nachten op de camping. In Assisi valt veel te zien.

Cesenatico - Pietracuta

Om half acht vertrokken we vanaf hotel Devon. Godelieve fietste mee. Zij had in Pietracuta een appartement gereserveerd. Daar konden we ook in.

We verlieten al fietsend de Povlakte. Langs vriendelijke dorpen, mooie huizen. Nu veelal groentenakkers. Sla in rijen, fris groen, artisjokken. Mooi gezicht. Olijfbomen, oleanders, Hibiscus, rozen.

Een groot geluksgevoel zo te fietsen kwam over me. Gek is dat met emoties. Schijnt de zon flink, rijd je over asfaltwegen met veel verkeer, geen schaduw, geen bankje dan is dat geluksgevoel snel weg. Maar ja gewoon doorfietsen. Koffie in een leuk dorp. De trein kwam langs met witte busjes, waar bij ons in Nederland de zzp'ers in rijden. Wel 100!.

Uit de Povlakte dus via het Marécchiadal kwamen we geleidelijk de Apenijnen in. Ja hoor de bergen. Daar liggen dorpjes op, mooi gezicht. Echt een ander gebied.

De rivier, de Marécchia op zich breed had niet veel water, maar kan flink overstromen. Het dwergstaatje San Marino passeerden we ook. Ligt hoog, dus jullie snappen dat hebben we laten liggen.

We fietsten Santarcangelo die Romagna in. Er viel niet echt veel van te zien want ons pad liep weer eens door een enorme markt. Wat een mensen, wat een koopwaar. Wel zagen we een grote mooie poort en burcht op een heuvel met een mooi park ervoor.

Na nog een stuk te hebben gereden kwamen we in Pietracuta waar we nu lekker bijkomen van de hitte.

Wat zag ik nog aan bloemen onderweg: gele walstro, leeuweboekjes, wilde peen, veel gele bloemen, composieten, malva's, kaardenbollen, munt, wilde salie. Enz. Enz.