Gistermorgen de tent op laten drogen, spullen in een doos gedaan die we niet meer nodig hebben en afgegeven. Die wordt met de fietsen naar Nederland gebracht. Nog met een paar Nederlanders gesproken die de tocht ook hebben gemaakt.

Met de rest naar de receptie met een kar die steeds rond rijdt op de camping. Daar ons uitgeboekt en om een taxi gevraagd. Die was er binnen vijf minuten. Stond zeker om de hoek!

We maakten een tocht naar ons appartement van een dik half uur. Wat een auto's, ongelofelijk. Wat waren we blij dat we niet op de fiets waren. We reden door wijken met hoge flatgebouwen. Druk, druk, opstoppingen. Bij de flat aangekomen waar we een week verblijven was het wachten tot drie uur. Eerst is Gerda gaan kijken of er ergens wat te eten gekocht kon worden. Ja hoor het beste brood van Italië met heerlijke verse rauwe ham.

Daarna ben ik een rondje gaan lopen. Allemaal flats met balcons waarop planten. Dat maakt het aardig. Maar.....o die straten, vol met gaten. Je moet er maar op lopen met je rollator of kinderwagen.

Half drie aangebeld en wij het gebouw in dat uit 1960 bleek te zijn. Prachtige trap mooie houten deuren met koper. Het appartement is enig. Praktisch ingericht en tegelijkertijd smaakvol. IKEA in de keuken.

Onze verhuurster stelde voor nadat ik vroeg of er een supermarkt in de buurt was ons ernaar toe te brengen. Met de lift, waar we net met zijn drieën in pasten naar de garage. Hoe gaat dat met verhuizingen vroeg ik. Ja, over de trap. In de garage stonden een aantal auto's dwars door elkaar. Een gemanoeuvreer van jewelste maar Bianca is dat natuurlijk gewend. Schuin omhoog over een stuk asfalt, nou dat heb je niet eerder gezien. Vreselijk. Geen geld voor, alles gaat naar onderhoud van de flat.

En zo reden we door haar wijk naar een gezellige winkelstraat. Na een bezoek aan haar supermarkt liet ze ons de rest van de wijk zien. Een deel van de wijk is is in 1920 gebouwd. Met huizen bestemd voor ambassadeurs. Art deco stijl. klassiek. Veel groen. Maar ook, helaas vuilcontainers vol, overvol, omgegooid. Groot probleem. Arme mensen graaien erin om wat voor hen nog bruikbaar is eruit te halen. De hele politiek werd er bij gehaald.

Willen jullie het beste ijs van Rome, wat! van heel Italië. Tuurlijk willen we dat. Na een kwartier rondrijden voor een parkeerplaats kwamen we bij een ijszaak waar ik voor het eerst amandelijs at. Heerlijk. En ondertussen hoorden we van alles over het leven van onze verhuurster.

Op de terugweg kregen we te horen welke restaurants goed waren en wat we beslist moesten bezoeken.

Zo een beetje geklets uit Rome.

Gisteren kreeg ik de blog niet voor elkaar. Hoop dat ie nu wegvliegt naar jullie. Wij gaan op pad. Met bus 60 die hier vlakbij stopt.