Gisteren overnachtten we in Orte en daar hadden we geen internet, zoals geschreven.

Alsnog probeer ik me te herinneren wat we gisteren gezien hèbben. We vertrokken van de camping, waar we zo'n lekker biertje hadden gedronken. Ik had nog niet verteld dat we de avond ervoor eerst zijn gaan zwemmen alvorens de tent op te zetten. Die hebben we opgezet na het zwemmen in badpak.Nooit eerder gedaan. Moet niet gekker worden. Er was een stel uit Denemarken waar natuurlijk nog even mee gepraat is.

Het pad was deels prima langs glooiende vooral omgeploegd heuvels. Veel bomen. Mooie kleuren. Een oud kerkje langs de voormalige Via Flaminia. Het plaatsje langs een laan met platanen Villa San Faustina is een heel klein versterkt dorp van ruwe natuursteen.

In Aquasparta ook met oud ommuurd centrum drinken we koffie op een terras.

Amelia is een ommuurde stad met een muur uit enorme steenblokken uit de tijd van de Romeinen, 4e tot 3e eeuw VC. Het moet de oudste stad van Umbrië zijn. We hebben er rondgelopen, vooral geklommen. Overal trappen. Hetuitzicht vonden we vooral prachtig!

We wilden verder maar het begon te regenen. Dus maar even boodschappen gedaan en wat gedronken. Onweer en behoorlijke buien. We moesten echt een hele tijd wachten.

Toen het minder werd zijn we verder gegaan naar een kamer in Orte. Er was geen camping. De kamer was nou net precies in de oude ommuurde stad. Boven op een berg. Vraag me niet hoe we er zijn gekomen met Google maps, maar vlak bij het adres wisten we het niet meer en het begon ook weer te hozen. Een man wees naar een poort waar we even konden schuilen. En het geluk was met ons, de zoon van de verhuurder vroeg hebben jullie een kamer via Booking geboekt? Zo kon hij ons verder helpen.

Een heel oud huis, maar prima kamer en hal waar we gegeten hebben.

Vanmorgen vertrokken we uit Orte. De Tiber overgestoken. Ander landschap, getekend door vulkanisme. Versterkte dorpen met tufsteen, bruinig, grof met gaten. Het is hier grover, ruwer het landschap. Met zware kastelen en torens.

Zo ook in Vasanella en Vignanello. Corchiano. Onderweg zag je hier heel veel hazelnoot plantages. Behoorlijk slechte wegen vol gleuven waar het gras al in groeide. Oppassen dat je er niet met je wiel in komt. Op weg naar Civita Castellana was de weg er naar toe afgesloten. We moesten omrijden. Maar daar houden we niet zo van, dus toen een man met zijn auto wel die weg in reed, hield ik hem aan met de vraag possibele per bicicletta? Si. Dus hup wij over die weg die heerlijk naar beneden ging. Maar, daar kwam het dan. Een auto ging ons voor, stofwolken om onze nu gewassen hoofden. En bij een viaduct ging het niet meer verder. De auto was rechtsaf gegaan. Wij erachteraan. Kiezelpad. Een auto haalde ons in, vragen, nee dames jullie moeten de weg links van het viaduct hebben. En ja na nogmaals iemand gevraagd te hebben, kwamen we in die stad. Niet bekeken ondertussen aardig moe. In een parkje ons brood opgegeten.

Toen verder en dat viel niet mee. Echt de laatste loodjes. We hadden ook nog geen onderdak. We reden door Calcata, kaarsrecht gelegen op loodrechte tufsteen rotsen. De plaatsjes die we passeerden oogden erg armoedig. Omdat onze accu's aan het eind van hun Latijn raakten door al dat klimmen, zijn we weer gaan bellen naar onderdak en eindelijk ja hoor waar we nu zijn, daar konden we slapen. Mijn accu was op weg echt leeg, nooit eerder meegemaakt. De laatste heuvels gedaan zonder ondersteuning.. Ook gelukt. Onze accu's liggen nu op de opladers, de telefoons. We hebben gedoucht in de mooiste badkamer tot nu toe. Helemaal Marokkaans.

We eten met het gezin mee. Ik hoor de borden al. Ben benieuwd. Morgen fietsen we naar de camping bij Rome. Korte etappe.

630 m geklommen en 725 gedaald.

Warm, bewolkt.