Zoals gisteren vermeld zouden we met de trein naar Ravenna gaan. En dat is dan ook gebeurd. Een hele ervaring mag ik wel zeggen. En het heeft minstens zoveel energie gekost als fietsen.

Zes uur op om op tijd de trein van.09.22 te halen. We hadden gisteren al voorbereidingen getroffen, zodat we meteen aan de slag konden bij aankomst op het station. De weg ernaar toe ging ook zowaar goed. Langs de oude stadsmuren. Op het station aangekomen, troffen we Godelieve. Kaarten gekocht in de automaat en we zagen dat de trein van spoor 1 zou vertrekken. Dat was zo. Er kwam een heel oud verhikel, hele hoge opstappen. Dus hup alle bagage eraf en 1 voor 1 de fietsen naar binnen gehesen. We hadden twee extra banken nodig voor de bagage. De conductrice zei dat kan niet hoor, hoe moet dat op de tussenliggende stations? O, ik in mijn steenkool Italiaans, dan ben ik de conductrice,! Dat vond ze prima.

Dat ging verder prima. Ik kon me een beetje ontspannen. Onderweg naar buiten kijkend waren het weer boomgaarden, een watertoren, hier en daar een huis. Tot Portomaggiore wordt fruit geteeld. Een slingerende oude arm van de Po zagen we. Dan droogmakerijen zonder dorpen. Na 1870 begon men hier met inpoldering.

In Ravenna aangekomen lieten we eerst de andere passagiers uitstappen. Toen één voor één de fietsen eruit en de bagage. Zo alles eruit. En toen kregen we het volgende probleem. De lift. De fietsen konden er niet normaal in. Het voorwiel moest omhoog. Eerst Godelieve met haar Kettler fiets, licht vergeleken met de onze. Even later kwam ze weer terug. Het lukte haar niet alleen bdie fiets eruit te krijgen. Het was geen gezicht! Gerda mee.

Gerda terug. Mijn fiets mee. Toen al de bagage en haar fiets. Ja en dan waren we er nog niet. Toen weer met de lift naar de uitgang. Herhaling dus. Ik was kapot.

Koffie, en waar was mijn sleutel en waar had ik mijn portemonnee. Ook weer terechtgekomen.

Even rust genomen en toen achter Godelieve aan naar de San Vitale. Ravenna is bekend om zijn mozaïeken. Vroeg christelijke en Byzantijns mozaïeken. We hebben die in de San Vitale en het mausoleum bekeken. Wat mooi, wat bijzonder. Afscheid van Godelieve die hier nog een nacht blijft. Wij een pinadine, broodje uit deze streek. Met gegrilde groenten. Zo konden we er weer tegen om op de fiets te stappen op weg naar Classe, waar in de Sant Appolinaire ook een erg mooie mozaïeken voorstelling is.

Vandaar reden we een tijd door een bos, steenslag pad, veel varens en kwamen bij een observatie hut aan de Podelta. Heel veel eenden, aalscholvers, zilverreigers met gele snavels. Dan kwamen we aan een soort kanaal waar houten huizen met enorme visnetten stonden. Ook nooit eerder gezien! En doorrijdend ja hoor daar was de zee. De Adriatische zee. En zo volgde we een tijd de boulevard van Savio. Daarna weer landinwaarts en via de gekste paden, stoepen, achteraf straatjes lukte het ons in Cesenatico te komen waar we op advies van Godelieve een heel goedkoop hotel hebben voor twee nachten. Goedkoper dan de camping. Nou dan hoef je niet lang na te denken. We kwamen daar pas rond zeven uur aan

Onderweg wat boodschapjes gedaan en zo leuk we zijn zo tevreden met ons.mini balcon. Glaasje wijn en klein pakje pinda's als borrel, tomaten, mozzarella en pesto als hoofdeten, pannacotta als toetje en koffie toe.

Dat was onze dag en we vondem het een hele bijzondere dag!