Rome, veni,vidi, foetsie

Naar John. R. Die zo leuk veni, vidi, fietsi had gemeld toen wij de fietstocht beeindigd hadden op het Sint Pietersplein.

Ja we wachten op het vliegveld om naar huis te kunnen vliegen.

Uiteraard niet zonder stress. We zouden half zeven opgehaald worden. Staan we beneden met de bagage, gaat het luik open van Bianca, de verhuurster. Sorry het is half acht en toen werd het bijna tien voor acht. Dat halen we niet zei Gerda.

Maar Andrea, de bestuurder reed ons tot voor de Terminal. En binnen ging het razendsnel. Kan Schiphol weer van leren.

De koffie met chocolade brioche was ook heerlijk.

Rome we hebben een mooie, bijzondere week gehad.

De fietsreis was het allermooiste.

Rome, oud, moe, levendig, mooi, teveel verkeer

Deze dag begon met wachten op de bus en dan krijg je wederom medelijden met de mensen die naar hun werk moeten. Er staat aangegeven wachttijd 2 minuten. Tja dat werd bijna drie kwartier. Toegegeven er gingen meerdere keren ambulances en politie langs. De wegen zijn te smal, iedereen alleen in de auto. Scooters en motoren en een enkele moedige fietsers. Jullie snappen het. We zijn het zat! Toch......

Op weg naar de markt op de Campo Fiori. Tussen de oude hoge huizen een markt met kleding, veel kruiden en oliën,vooral op de toeristen gericht. Groenten en fruit. Prachtig uitgestald.

Langs de mooie Tiber met platanen naar bus 115 die ons naar het uitzicht brengt. Maar wanneer? Ik denk een uur later. De bussen komen niet door het verkeer en auto's staan gewoon geparkeerd op de plaats van de bushalte. We reden de berg op naar Palazzia Gerabaldi. Daar heb je een mooi uitzicht op Rome. Rechs zie je op de achtergrond bergen. Kleuren wit, grijs, zacht geel en terracotta. We probeerden te ontdekken wat we kennen. Moeilijk was dat.

Met meerdere bussen terug naar ons appartement. Onderweg lekkere dingen gekocht voor het avondeten.

Tas ingepakt, opruimen. Straks komt onze huisbazin . Morgenochtend worden we door een kennis van haar opgehaald die ons naar het vliegveld brengt.

Prettige avond.

Rome, Vaticaan, wandeling, eten op terras

Vanmorgen vroeg op want we wilden op tijd bij het Vaticaan zijn. Maakt niet uit, zo druk op de weg dat we nog aan de Kate kant waren. Het was vandaag wereld toeristendagen. Dat betekende dat je gratis in het Vaticaan kon. Anderhalf uur in de rij. Maar Gerda zei al, er staan vast mensen met wie we kunnen praten. En dat was zo. Een moeder met twee dochters uit de Dominicaanse republiek. De tijd vloog inderdaad voorbij. We hebben de hele gang door het museum gelopen. Wat een rijkdom: Vloeren, plafonds, wanen. Het is allemaal overvloedig. Ik vond vooral de zaal met de cartografie prachtig.

We bekeken ook nog de Sint Pieter, waar ik het geld van de bakker uit het begin van onze tocht in Duitsland in een bak heb gedaan bij het bronzen beeld van Petrus.

De Friezenkerk was gesloten. We wandelden richting de Tiber, zagen de Engelenburcht. Liepen door leuke straatjes en kwamen op de plek waar we met Godelieve en haar man Eric hadden afgesproken.

Met elkaar dronken we een biertje en aten op een terras. Het was heel erg gezellig.

Afscheid van hun genomen met de belofte dat we een keer naar Oostende komen waar ze een appartement hebben.

Het was weer een fantastische dag. Morgen de laatste dag.

Rome, Etrusken en de tram

Museum bezocht. Over Etrusken. Heel bijzonder.

Met de tram,lijn drie door Rome.

Rome, fonteinen, paleizen, kerken en obelisken

Vandaag de Trevifontein bekeken. Uit de 18e eeuw, barok, Neptunus geflankeerd door twee vrouwen die reinheid en overvloed voorstellen.

We bezochten de wijk waar het joodse ghetto was. Een wandeling langs de Tiber, mooi met platanen. Een eiland in de Tiber.

Gegeten in de joodse wijk. Gezellig zo buiten eten.

We bekeken paleizen waar je zo naar binnen kon, liepen kerken in, zagen obelisken meegenomen door de Romeinen uit Egypte.

Ik hou het kort. Wat het is de tweede keer dat ik dit verslag maak. Internet is niet zo best hier.

Rome en de Via Appia Antica

Vanmorgen met bus 60 naar het station gereden. Over 5 km deed hij ruim 40 minuten. Zo druk was het. Ook in de bus. Mensen die naar hun werk gingen.veel in gesprek met hun telefoon of kijkend naar een filmpje

Met Godelieve ben ik naar de Via Appia Antica gegaan. Gerda ging zelf op pad. Met metro en bus. Het begin van de Via is vreselijk. Druk, druk, druk. Moeilijk te belopen. Eerst bekeken we een klein kerkje waar een kopie van een eerste mijlsteen lag. Verderop waren de catacomben van Callisto. Dat was heel indrukwekkend. In voor-christelijke tijd werden hier rijken maar ook armen in inhammen van de ondergrondse niveaus begraven. De rijken in mooi versierde vertrekken, de armen in kleine inhammen met een gat erbij voor een olielampje. We daalden ver af. Het was er vergeleken met de warmte buiten heerlijk koel.

Daarna kwamen we op een rustig stuk Via Appia Antica. Daar reden geen auto's. Bijzonder dat hier hele legioenen soldaten, handelslieden enz. overheen gelopen hebben.

De kerk San Sebastian was ook bijzonder. Het plafond maar vooral het beeld van Jezus door Bernini.

Met Godelieve mee naar haar appartement gegaan. Zij slaapt met drie anderen op een kamer. Het zijn jongeren. Een Duitse die alles lopend bekijkt, een Rus, een Iraniër en vandaag kwam er een meisje uit Nieuw Zeeland.

We gingen met boodschappen naar ons appartement waar we Gerda troffen. Die had ook een prettige dag gehad.

Na het gezamenlijke eten, zijn Gerda en ik naar het station gereden en overgestapt op een bus die ons Rome bij avond heeft laten. Heel bijzonder.

Het was weer een fijne dag. Ben wel moe.

Rome, middelpunt van de wereld

Na goede nachtrust, geen wekker, ontbijten op ons gemak, met bus 60 naar Campidoglio. Een van de zeven stadsheuvels, waar belangrijke tempels en paleizen te vinden zijn. Via een trap ontworpen door Michelangelo kwamen we in het centrum van het antieke leven. Je kijkt je ogen uit.

Een brasbandmet op hun helmen een dikke zwarte verenbos speelde en zong dat het een lieve lust was. Gezellig. We liepen via een weg met beelden van de oude keizers naar het Collosseum. Overal mensen die muziek maakten uit wel alle windstreken van de aarde. En druk dat het was en warm. Jullie snappen om ergens naar binnen te gaan, was het veel te warm en te druk. Hele rijen. Nu zijn ze bezig met een metrolijn en zijn er hele wanden met wat er allemaal van binnen en buiten te zien is. Dat was mooi meegenomen!

We hebben op een gezellig terras net buiten de drukte in de schaduw geluncht. Gefrituurde courgette bloemen, sla en lasagne. Konden we er weer even tegen.

We hadden om vier uur met onze medereiziger naar de eeuwige stad Godelieve afgesproken. En op weg naar het station bekeken we de door Leen aangeprezen Sante Clementine. Een prachtige kerk met marmeren vloer, verguld cassette plafond, mooie fresco's, een mozaïeken triomfboog en dan de ondergrondse kerken en woningen. Leen, je zat op mijn schouder en beleefde je wandeling van jaren geleden mee. Wat een ervaring om tot het onderste punt te komen, waar men ooit begonnen was met bouwen. Op de grond in visgraatvorm aangelegde vloeren van smalle waaltjes. De muren van grove stenen, afgewisseld met mooie blokjes. Bogen, fresco's. Hier en daar mossen. Want het was er behoorlijk vochtig. Er kwam ook water uit de muur dat weer wegliep in een waterbak/geul. Heel bijzonder.

Door naar het station waar onze vriendin al even wachtte. Een enorm station, het lijkt Schiphol wel! Leuk weerzien.

Met elkaar wat gedronken, eindelijk de Aperol Spritz. We kregen er chips, kleine driehoek broodjes en pinda's bij.

Nu thuis, weer lui op de bank. Ga zo maar eens het eten klaarmaken.

In Rome

Gistermorgen de tent op laten drogen, spullen in een doos gedaan die we niet meer nodig hebben en afgegeven. Die wordt met de fietsen naar Nederland gebracht. Nog met een paar Nederlanders gesproken die de tocht ook hebben gemaakt.

Met de rest naar de receptie met een kar die steeds rond rijdt op de camping. Daar ons uitgeboekt en om een taxi gevraagd. Die was er binnen vijf minuten. Stond zeker om de hoek!

We maakten een tocht naar ons appartement van een dik half uur. Wat een auto's, ongelofelijk. Wat waren we blij dat we niet op de fiets waren. We reden door wijken met hoge flatgebouwen. Druk, druk, opstoppingen. Bij de flat aangekomen waar we een week verblijven was het wachten tot drie uur. Eerst is Gerda gaan kijken of er ergens wat te eten gekocht kon worden. Ja hoor het beste brood van Italië met heerlijke verse rauwe ham.

Daarna ben ik een rondje gaan lopen. Allemaal flats met balcons waarop planten. Dat maakt het aardig. Maar.....o die straten, vol met gaten. Je moet er maar op lopen met je rollator of kinderwagen.

Half drie aangebeld en wij het gebouw in dat uit 1960 bleek te zijn. Prachtige trap mooie houten deuren met koper. Het appartement is enig. Praktisch ingericht en tegelijkertijd smaakvol. IKEA in de keuken.

Onze verhuurster stelde voor nadat ik vroeg of er een supermarkt in de buurt was ons ernaar toe te brengen. Met de lift, waar we net met zijn drieën in pasten naar de garage. Hoe gaat dat met verhuizingen vroeg ik. Ja, over de trap. In de garage stonden een aantal auto's dwars door elkaar. Een gemanoeuvreer van jewelste maar Bianca is dat natuurlijk gewend. Schuin omhoog over een stuk asfalt, nou dat heb je niet eerder gezien. Vreselijk. Geen geld voor, alles gaat naar onderhoud van de flat.

En zo reden we door haar wijk naar een gezellige winkelstraat. Na een bezoek aan haar supermarkt liet ze ons de rest van de wijk zien. Een deel van de wijk is is in 1920 gebouwd. Met huizen bestemd voor ambassadeurs. Art deco stijl. klassiek. Veel groen. Maar ook, helaas vuilcontainers vol, overvol, omgegooid. Groot probleem. Arme mensen graaien erin om wat voor hen nog bruikbaar is eruit te halen. De hele politiek werd er bij gehaald.

Willen jullie het beste ijs van Rome, wat! van heel Italië. Tuurlijk willen we dat. Na een kwartier rondrijden voor een parkeerplaats kwamen we bij een ijszaak waar ik voor het eerst amandelijs at. Heerlijk. En ondertussen hoorden we van alles over het leven van onze verhuurster.

Op de terugweg kregen we te horen welke restaurants goed waren en wat we beslist moesten bezoeken.

Zo een beetje geklets uit Rome.

Gisteren kreeg ik de blog niet voor elkaar. Hoop dat ie nu wegvliegt naar jullie. Wij gaan op pad. Met bus 60 die hier vlakbij stopt.